ضرورت آگاهی از وضعیت ABG به منظور بررسی ظرفیت اکسیژناسیون ریه ها در طول بیهوشی عمومی خصوصا در بیماران بحرانی بسیار با اهمیت می باشد. در این راستا آگاهی از وضعیت طبیعی ABG لازم است. از آنجایی که عوامل متعددی از جمله موقعیت های جغرافیایی ممکن است بر میزان ABG تاثیر بگذارد تحقیق حاضر با هدف تعیین پارامترهای گازهای خون شریانی در شهرستان ساری انجام شد. تحقیق به روش مقطعی، روی 83 جوان سالم داوطلب بیش از 16 سال فاقد، بیماری سیستمیک و هر بیماری که برروی گازهای خون شریانی تاثیر بگذارد انجام شد. برای هر نمونه میزان بیکربنات و به SPo2, SPo2, Paco2, PH شریانی اندازه گیری شد و اختلاف میانگین ها با آزمون آماری Z مورد قضاوت آماری قرار گرفت. نتایج نشان می دهد میانگین Paco2,Pao2 ترتیب 111.77 و Pao2  41.49 میلی متر جیوه می باشد و نتایج پارامترهای دیگر به صورت جداول نشان داده شده است. در این تحقیق، شرایط خاص شهرستان ساری، در نزدیکی دریا، بر میزان نرمال گازهای شریانی تاثیر گذاشته است و میزان بالاتر از میانگین اعلام شده در موقعیت های جغرافیایی دیگر می باشد. لذا در موارد کلینیکی باید سطوح بالاتری از اکسیژن خون شریانی را هیپوکسی تلقی نماییم تا از خطر هیپوکسی برای بیماران جلوگیری شود.

سابقه و هدف: آنالیز گازهای خون شریانی، روشی تهاجمی و عارضه دار است و در مورد تمامی بیماران به سادگی قابل انجام نیست. اهمیت آنالیز این گازها در تشخیص حوادث حین بیهوشی های طولانی و بیماران مبتلا به بیماری تنفسی است. با توجه به بعضی تحقیقات که همبستگی بین نموه خون شریانی و مویرگی را نشان داده اند و نظر به تفاوتهای بافت شناختی مویرگ های عروق انتهایی این تحقیق برای تعیین همبستگی خون مویرگی و شریانی روی مراجعان به بیمارستان طالقانی و مدرس در سال 1379 انجام گرفت.مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی از نوع همبستگی در 50 بیمار زیر بیهوشی عمومی انجام پذیرفت و دو نمونه خون مویرگی و شریانی به طور هم زمان و با دو روش متفاوت گرفته و برای آنالیز نهایی به آزمایشگاه فرستاده شد. تحلیل آماری به روش Paired t-test انجام گرفت و میزان همبستگی بین دو روش تعیین شد.یافته ها: تحقیق روی 50 بیمار (40% مرد و 60% زن) با میانگین سنی 45 ± 9 سال انجام پذیرفت. میزان تفاوت pH، 0.5±0.3 با اختلاف 0.69 بود. میزان تفاوت 4±0.5 mmHg, Pco2 با اختلاف 5.7% بود. در مورد بی کربنات، میزان تفاوت 2±0.5 meq با اختلاف 4.8% بود. در مورد Po2 میزان تفاوت 10±7 mmHg با اختلاف 7.4% بود. که در هیچ یک از موارد بالا، تفاوت بدست آمده از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری و توصیه ها: میزان همبستگی در تمام موارد مزبور از حداقل 0.6 تا حداکثر 0.95 بود که نشانه همبستگی عالی است. آنالیز گازهای خون مویرگی از انگشتان دست می تواند جانشین آنالیز گازهای خون شریانی شود و چون تقریبا اولین تحقیق در نوع خود تلقی می شود، مطالعات بیشتر در این راستا توصیه می شود.

سابقه و هدف: دوره  مراقبت پس از بی هوشی زمانی پر خطر برای کودکان بیمار است. کنترل غیر تهاجمی گازهای خون از انجام روش های تهاجمی جلوگیری کرده و ضمن کنترل مداوم، صرفه جویی در هزینه ها را نیز به دنبال دارد. این تحقیق به منظور مقایسه درصد اشباع اکسیژن خون شریانی حاصل از پالس اکسی متری و آزمایش گازهای  خون شریانی درکودکان 1 تا 36 ماهه تحت عمل جراحی قلب بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان بیمارستان قلب شهید رجایی در سال 1376 انجام گرفته است. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه تحلیلی است که بر روی 50 کودک انجام شد. روش انتخاب نمونه ها نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده و پس از 4 ساعت از بدو ورود کودکان یک میلی لیتر خون شریانی برای آزمایش گازهای خون شریانی گرفته و هم زمان مشاهده پالس اکسی ـ متری بر روی آن ها انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و مشخصات نمونه ها با اطلاعات حاصل از پرونده، آزمایشات و مشاهده علایم حیاتی بیمار بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های میانگین، انحراف معیار، آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: از 50 کودک مورد بررسی، 57 درصد تحت عمل جراحی قلب بازو 43 درصد تحت عمل جراحی قلب بسته قرار گرفته بودند. 42 درصد کودکان در سنین 12 تا 36 ماه و 6 درصد بین گروه سنی 1 تا 5 ماهه بودند. بین درصد اشباع اکسیژن شریانی حاصل از پالس اکسی متری با درصد اشباع اکسیژن در آزمایش خون شریانی همبستگی قوی وجود داشت ((r=%995. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که می توان از پالس اکسی متری به عنوان یک وسیله غیر تهاجمی در مورد اطفال تحت جراحی قلب استفاده کرد. استفاده از فرمول به دست آمده در این تحقیق برای تبدیل درصد اشباع اکسیژن به دست آمده از پالس اکسی متری به درصد اشباع آن در اندازه گیری خون شریانی توصیه می شود.

به منظور بررسی و مطالعه گازهای خون شریانی (ABG) در بیماران آسمی درمان شده، این تحقیق در بیماران آسمی 74-18 سال مراجعه کننده شهر کاشان در پاییز و زمستان 1377 انجام شد.تحقیق به روش توصیفی در 122 بیمار مراجعه کننده (60 نفر مرد و 62 نفر زن)، با تشخیص آسم یک هفته بعد از درمان با داروهای ضد آسم انجام گرفت. درمان در تمامی بیماران یکسان بود. از کلیه بیماران، خون گیری شریانی از شریان رادیال در حالت نشسته و اسپیرومتری نیز انجام گرفت. مقادیر فشار سهمی اکسیژن خون شریانی (PaO2) و فشار سهمی گازکربنیک خون شریانی (PaCO2) در نمونه ها مشخص و فاصله اطمینان در نمونه ها برآورد گردید.میزان PaO2 در مردان و زنان آسمی درمان شده به ترتیب 77.2±10.3 و 77.9±10.3mmHg و معادله خطی آن به صورت زیر بود: (سال) سن × PaO2=86.106-0.1933میزان PaCO2 در مردان و زنان آسمی درمان شده به ترتیب 37.7±1.96 mmHg و 37±2.61mmHg بود.در بیماران آسمی درمان شده بعد از گذشت 7 روز از درمان، هیپوکسمی عارضه شایعی بوده و این امر لزوم نظارت بیشتر بیماران را بعد از بروز حمله حاد یادآوری می کند.

زمینه و اهداف: اندازه گیری گازهای خون شریانی، بیشترین آزمایش انجام شده در بخش مراقبت های ویژه می باشد. محلول هپارین سدیم که بطور گسترده بعنوان ضد انعقاد در آنالیز گازهای خون مصرف می شود، در زمانی که حجم نمونه های خون در نمونه گیری متفاوت است غلظت های متفاوتی از هپارین در نمونه خون ایجاد می نماید که این تغییرات در غلظت، موجب تغییر نتایج آزمایش می شود. و این مساله ای است که از نظر تئوری نسبت به اهمیت زیاد بالینی، کمتر مورد توجه قرار می گیرد. لذا این پژوهش با هدف تعیین تاثیر غلظت هپارین بر نتیجه گازهای خون انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تجربی روی 30 نمونه شریانی بین 3 گروه آزمون با نسبت های حجم هپارین به نمونه خون 7.5 درصد، 15 درصد، و 30 درصد )هپارینه شده با 1 سی سی5000= واحد( و یک گروه شاهد )مجموعا 120 نمونه( با نسبت حجم هپارین به نمونه خون 7.5 درصد )هپارینه شده با 1 سی سی1000= واحد( انجام شد.یافته ها: تغییرات ایجاد شده در پارامترهای ABG تا غلظت 750 واحد در هر سی سی خون 15) درصد= حجم خون/ حجم هپارین( معنی دار نبود ولی این تغییرات در غلظت 1500 واحد در هر سی سی خون 30) درصد= حجم خون/ حجم هپارین( در اکثر پارامترهای اندازه گیری شده بسیار معنی دار گردید.نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که در نمونه گیری گازهای خون شریانی برای کاهش خطا مقدار خون کشیده شده داخل سرنگ بیش از 10 برابر میزان هپارین باقیمانده در سرنگ پس از هپارینه کردن باشد. به عبارت دیگر، اگر غلظت هپارین در حدود 375-75 واحد در هر سی سی خون باشد، هپارین موجود در نمونه بر نتایج گازهای خون تاثیر گذار نخواهد بود.

هدف: با وجود ارزش آپگار بدو تولد در تشخیص نوزادان مبتلا به دیسترس جنینی، عدد پائین آپگار لزوما موید هیپوکسی و آسفیکسی جنین نیست و عوامل دیگری هم می توانند باعث کاهش درجه آپگار شوند. بنابراین در نظرگرفتن معیار دیگر در تشخیص اسیدوز وآسفیکسی پری ناتال وتعیین رابطه آن با آپگار دراداره و درمان نوزادان با نمره پائین آپگار حائز اهمیت است. بدین منظور در این مطالعه نقش مقادیر ABG ساعت اول تولد با آپگار مورد مقایسه قرار گرفت. روش مطالعه: در این مطالعه 100 نوزاد با نمره آپگار زیر7 و 100 نوزاد با عدد آپگار مساوی یا بالای 7 مورد بررسی قرار گرفتند. pH و Base Excess (BE) به عنوان مهمترین پارامترهای ABG  در ساعت اول اندازه گیری شد. ارتباط بین نمره آپگار و ABG برحسب چهار متغیر نوع زایمان، جنس نوزاد، گراویدیتی و سن حاملگی نیز مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: رابطه معنی دار بین ABG ساعت اول تولد (BE, pH) و عدد آپگار وجود داشت. همچنین ارتباط معنی داری بین جنس نوزاد، زایمان سزارین و سن حاملگی بیش از 37 هفته و نمره آپگار و ABG مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به اینکه نوزادان با آپگار پائین در معرض اسیدوز کمبود قلیا و آسفیکسی هستند و یافته این مطالعه که بین ABG ساعت اول و نمره آپگار بدو تولد ارتباط معنی داری وجود دارد انجام ABG به طور روتین در نوزادان با آپگار پائین اقدام بسیار مناسبی است. در صورتیکه در نوزادان با آپگار مناسب این اقدام ضرورتی ندارد.

مقدمه: کنترل مداوم میزان اشباع اکسیژن خون با استفاده از اکسیمتری نبض انگشت به عنوان یک تکنیک تقریباً رایج مراقبت از بیماران بد حال شناخته شده است. اما تحقیقات صورت گرفته در زمینه تاثیر محل قرار گیری پروب دستگاه اکسیمتر نشان دهنده وجود تفاوت در نتایج اندازه گیری بوده است. روش کار: در این مطالعه مقطعی تحلیلی 36 نوزاد کمتر از یک ماه به روش در دسترس انتخاب شدند. حجم نمونه براساس 5%= α و 20%= β محاسبه گردید. درصد اشباع اکسیژن خون شریانی نمونه ها توسط اکسیمتری نبض دست و پا و روش مستقیم (از طریق تهیه نمونه خون شریانی و بررسی توسط دستگاه گازهای خون)، مجموعا سه بار اندازه گیری و ثبت گردید. داده ها با روش آماری تی جفت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: یافته ها نشان دهنده اختلاف معنی دار آماری هر دو روش اکسیمتری نبض با روش مستقیم بود. هم چنین اختلاف مقادیر اکسیمتری پروب دست با پروب پا از نظر آماری معنی دار بود و میزان به دست آمده از اکسیمتری نبض پا نسبت به نبض دست رابطه نزدیکتری با روش مستقیم داشت (p<0.05). نتیجه گیری: از یافته های این پژوهش این گونه می توان نتیجه گیری نمود که اولا اکسیمتری نبض نمی تواند پیشگوی معتبری برای تغییرات میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در نوزادان باشد و ثانیا محل پروب در نتایج اکسیمتری تفاوت ایجاد می نماید.

مقدمه: آرام سازی مادران به روش Benson، زایمان را بهبود می بخشد و روی نوزادان نیز تاثیر دارد. این مطالعه، با هدف بررسی تاثیر آرام سازی مادران به روش Benson بر نشانگرهای خون شریانی بند ناف نوزادان انجام گردید. روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، 66 نفر از مادران باردار در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد اختصاص یافتند. ابزار جمع آوری داده ها، فرم اطلاعات دموگرافیک مادران و فرم اطلاعات نوزادان بود. گروه مورد، با استفاده از فیلم و اسلاید، در مورد روش آرام سازی Benson آموزش دیدند و پس از مراجعه به بیمارستان، تشویق به انجام این روش شدند. در گروه شاهد، روش آرام سازی آموزش داده نمی شد. بعد از زایمان، بند ناف نوزاد در دو ناحیه کلمپ شد و توسط 6 سی سی(کشیده شد و در محفظه ی یخی به آزمایشگاه جهت بررسی / 6 میلی لیتر خون شریانی بند ناف در سرنگ آغشته به هپارین)کمتر از 8 / فرد آموزش دیده، 5 Partial pressure of oxygen (PO2 و Partial pressure of carbon dioxide PCO2 ارسال گردید. آزمون های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: تفاوت آماری معنی داری بین میانگین فشار اکسیژن) 668 P > 6/ (و دی اکسید کربن) 668 P (خون شریان بند ناف نوزادان در دو گروه وجود داشت؛ به طوری که در گروه مورد، باعث بهبود این نشانگرها گردید. نتیجه گیری: روش آرام سازی Benson توسط مادر، باعث بهبود گازهای خون شریانی نوزادان می شود و می تواند به عنوان یک روش تاثیرگذار بر بهبود وضعیت گازهای خون شریانی نوزادان به سیستم بهداشتی درمانی توصیه گردد.

سابقه و هدف: تحقیقات مختلفی آنالیز گازهای خون شریانی (Arterial Blood Gas:ABG) را با خون مویرگی (Arterialized Capillary Blood Gas:ACBG) مورد بررسی قرار داده اند و به این نتیجه رسیده اند که این روش می تواند جایگزین آنالیز گازهای خون شریانی شود. در این بین کمتر تحقیقی به بررسی آنالیز گازهای خون شریانی در افراد هیپوکسیک و مقایسه آن با گازهای خون مویرگی شده پرداخته است. از این روی این تحقیق با هدف تعیین قدرت آنالیز گازهای خون مویرگی شریانی شده در بیماران هیپوکسیک بستری در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان شهدای تجریش در سال 1378 انجام شد. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی تعداد 30 بیمار هیپوکسیک بستری در ICU انتخاب شدند. از کلیه بیماران دو نمونه گیری یکی از طریق شریان رادیال (ABG) و یکی از انگشت چهارم دست مقابل بیمار (ACBG) انجام گرفت، آنگاه حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت (PPV)، ارزش اخباری منفی (NPV) و دقت (accuracy) تستهایACBG  براساس تست ABG محاسبه شدند. یافته ها: میانگین سنی افراد بررسی شده 10.0±48.3 سال بود. از بین این افراد 17 نفر (57%) مرد و 13 نفر (43%) زن بودند. حساسیت و ویژگی برای PH به ترتیب 100% و 95%، برای بی کربنات 96% و 50% و برای دی اکسیدکربن به ترتیب 64% و 63% به دست آمد. نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد که استفاده ازACBG  تست مناسبی در بیماران هیپوکسیک باشد. پیشنهاد می گردد که در مطالعات آتی استفاده از این روش در شرایط مختلف سنجیده گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.